Het stille eiland
Cuultur: hippy Ibiza
Tot de jaren zestig was Ibiza een rustig eiland, haar inwoners hadden een gereserveerd karakter en handhaafden hun tradities; beetje bij beetje begonnen ze te wennen aan het feit dat de komst van toeristen, aangetrokken door dit paradijs, hun liet zien dat er veranderingen in hun gewoontes op komst waren en dat er veranderingen in de infrastruktuur van het eiland plaats zouden vinden.
De veranderingen werden met graagte geaksepteerd aangezien die voor een tot dan toe onbekende ekonomische groei zorgden.
Het arriveren van de hippies, deze “langharigen” die met weinig tevreden waren, zich raar kleedden en op ongeacht welk stekje woonden, in communes waar iedereen alles deelde zonder belang te hechten aan materiële zaken, was een zo totaal ander fenomeen en werd door de ibizencos vanaf een afstandje bekeken maar wel met respekt voor deze manier van denken/leven.
Op zijn beurt, en onbedoeld, produceerde de komst van de Hippies grote veranderingen in de gewoontes en ekonomie van het eiland en de toeristen, nieuwsgierig naar de hippies, kwamen in steeds grotere getale, hierbij de plekken waar deze samenkwamen steeds vaker bezoekend.
Rondom het dorp Sant Carlos de Peralta concentreerden zich de meest communes en het dorpsplein, voor de ingang van de kerk werd een meeting point waar op zaterdag een ruilhandel plaatsvond van handwerk, door hen zelf gemaakt.
Dit soort bijeenkomsten werd al snel opgemerkt door bewoners en toeristen die ze een bezoek brachten; deze vorm van ruilhandel werd algauw een hippymarkt.
Op elk uur van de dag kon men de hippies zien in Bar Anita.
In 1973 verplichtte de toename van het aantal hippies en hun bezoekers om van plek te veranderen en vanaf dat moment vond de hippymarkt plaats in Punta Arabi.
Aguas Blancas was het favoriete hippystrand, dit werd al gauw een naakstrand waar muziek gemaakt werd en gedanst, tijdens volle maan werd hier naar de maansopgang gekeken.
Met het verstrijken van de jaren verhuisden ze naar het Benirras strand en werd de maansopkomst omgeruild voor de zonsondergang, onder het spelen van muziek op tamboerijnen en timbalen.
Maar de hippies waren niet alleen te vinden in San Carlos, ook in de omgeving van San Miguel, waar zich de bar Can S’Hort bevond; hier werden allerlei kunstvoorwerpen geëxposeerd, hier vonden kulturele ontmoetingen plaats en werd er makrobiotisch eten geserveerd.
Een andere, veel bezochte plek was Sa Pedrera, door de hippies ook wel Atlantis genoemd, een plek in de buurt van Cala d`Hort, met natuurlijk gevormde zwembaden en een grot die de vrije loop gaven aan allerlei fantasieën en daardoor deze zone in een rituele plek omtoverden met muurschilderingen, o.a. van Buddha,
Bovendien ondernamen ze “pelgrimstochten” naar de Toren van Savinar met zijn vergezichten en de spektakulaire gezichten op magisch Es Vedrà.
De hippybeweging loste beetje bij beetje op, op het moment dat de Vietnamoorlog langzaam in de vergetelheid raakte.
Tegenwoordig leeft nog steeds de gewoonte voort om zich te kleden en te leven buiten de gebaande paden, nog steeds bevinden zich veel handwerkers/artiesten op het eiland. Naast Punta Arabi is er ook een hippymarkt in Las Dalias, in de tuin van een bar/restaurant op de weg naar San Carlos.